Dr Gregory House

Trzecia seria "House'a" jest ostatnią, której odcinki oparte są na sztywnym schemacie: przypadek, śledztwo, diagnoza. Nie chcąc popadać w rutynę, twórcy zdecydowali się na radykalną zmianę, która "ustawia" serial na cały kolejny, czwarty już z kolei sezon. Od zakończenia tego sezonu już nic nie będzie takie samo, a serial zmieni się nie do poznania.

To jednocześnie jeden z najodważniejszych zwrotów fabularnych, jakie przeprowadzono w serialach. Od pierwszej sceny pierwszego sezonu "House'a" wszystko wygląda mniej-więcej tak samo. Ten sam szpital, te same sposoby działania, ten sam kontrowersyjny główny bohater i jego dyskusyjne metody postępowania. W końcu - ten sam zespół diagnostyków, pracujących pod okiem House'a: wrażliwa Cameron, krnąbrny Chase i zbuntowany Foreman. Przywykliśmy do ich obecności, tak samo jak daliśmy się wciągnąć w grę pomiędzy poszczególnymi postaciami.

Po sukcesie drugiego sezonu, który gromadził przed telewizorami średnio 17,3 miliona widzów i pozwolił serialowi dostać się do elitarnej grupy 10 najchętniej oglądanych seriali w amerykańskiej telewizji, wydawało się, że producenci poznali receptę na sukces. Nie byliby jednak twórcami "House'a", gdyby takie bezmyślne korzystanie z dobrej koniunktury miało im wystarczyć. Trzecia seria jest jak cisza przed burzą. Przez kolejne 24 odcinki widzowie obserwują powolny proces, który ostatecznie doprowadzi do rewolucji.

Między trzecią a czwartą serią scenarzyści wyznaczyli bardzo wyraźną linię demarkacyjną, dzielącą to, co stare i sprawdzone od tego, co zaskakujące i nieprzewidziane. Tyczy się to zarówno budowy odcinków, jak i relacji między bohaterami (i samych bohaterów), a także ciężaru, jaki kładziony jest na ich prywatne sprawy. Decyzja, jaką podjęli producenci była tym odważniejsza, że oglądalność trzeciej serii była rekordowo wysoka (średnio 19,4 miliona na odcinek), a widzowie przyzwyczajeni do starego schematu.

Finał serii trzeciej, w której wszystko co znamy i do czego zdążyliśmy się przyzwyczaić, rozpada się, podzielił krytyków, którzy z jednej strony wychwalali twórców serii za odwagę i bezkompromisowość, z drugiej zarzucali im "rozmienianie się na drobne" i wybujałe ambicje. "Osobowosć House'a już nie wystarczy, żeby utrzymać to wszystko w ryzach", pisał Mary McNamara, dziennikarz gazety "Los Angeles Times". Pomylił się. Rewolucja w "Housie" co prawda kosztowała serial prawie 2 miliony widzów, ale z perspektywy czasu okazała się potrzebna. Nie tylko odświeżyła serial i dała mu nową energię, ale uchroniła go przed popadnięciem w rutynę.

Kłamstwem byłoby jednak twierdzić, że zmiany rozpoczęły się dopiero w ostatnim odcinku trzeciego sezonu. To mocna seria, od początku do końca i w prostej linii prowadząca do jakiegoś rozwiązania. Widzimy w niej kolejno wzlot i upadek głównego bohatera, który przez chwile funkcjonuje bez bólu, a potem musi pogodzić się z nieodwracalnością swojego losu. Na dodatek po piętach zaczyna deptać mu detektyw, który prowadzi śledztwo w sprawie uzależnienia House'a od Vicodynu. Obserwujemy też jak zmieniają się relacje między poszczególnymi bohaterami i jak rodzi się wypierana i lekceważona z początku miłość.

O ile serię drugą "House'a" nazwać można tą, która zbudowała kult głównego bohatera, a czwartą - najodważniejszą i najbardziej zaskakującą, o tyle trzecia jest bez wątpienia najbardziej istotna z punktu widzenia rozwoju wątków pobocznych. Gdyby nie ona, a także rewolucja którą przyniosła, serial powoli zanudziłby wszystkich na śmierć.

gazeta.pl

Redakcja serwisu HouseMD.info.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść nadesłanych artykułów oraz komentarzy.